پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

جابر قاسمعلی (فیلمنامه‌نویس سینما) معتقد است صنعت در سینمای ایران شکل نگرفته و سینمای نفتی و ممیزی (رانت و سانسور) دو عامل اصلی بحران در سینمای ایران هستند و برای بهبودی وضعیت باید دخالت‌های دولت در سینما به حداقل برسد. آشفتگی اوضاع به حدی رسیده که گرایشات افراطی به سمت ژانر کمدی و فراموشی سایر ژانر‌ها بشکل ملموس در سینمای ایران دیده می‌شود. نگاه ایدئولوژیک موجب شد که سینمای ایران از ساختار صنعتی جدا شود و ما با پدیده سینمای نفتی مواجه شدیم. گرایش تهیه کنندگان و کارگردان‌ها به سمت سایر ژانر‌ها نیز بدلیل ترس از فروش - گیشه و سایه سنگین ممیزی، به حداقل رسیده است. از سینمای وحشت گرفته تا سینمای جنگ، با ممیزی سنگین غیرقاعده‌مند و سلیقه گرا (حافظ میز مدیران) همراه است. هنوز انتظار دارند بعد از ۳۰ سال، برای سینمای جنگ محوریت با سلحشوری باشد و اجازه ورود به مکنونات جنگ داده نمی‌شود. این فشار‌ها، باعث قدرت گرفتن سینمای زیر زمینی و گرایش به ارایه تولیدات بین المللی شده است. اگر دولت پای خود را از نظارت و تولید فیلم بیرون بکشد، می‌توان به تدریج به وجود صنعت در سینما امیدوار بود.

اصغر نعیمی با نادرست دانستن شرایط فعلی صنوف خانه سینما در وزارت ارشاد و وزارت کار پیشنهاد به وجود آوردن شرایطی جدید برای وضعیت صنوف سینمایی را ارائه داد. اصغر نعیمی کارگردان سینما اظهار داشت: در هر صورت نظام‌مند شدن صنوف سینما اتفاق خوبی است اما دو نکته را باید مدنظر قرار دهیم. با ثبت صنوف در وزارت کار و نظام‌مند شدنشان نباید مانع استقلالشان شد، به این معنی که این اتفاق نباید استقلال صنوف را از آنها بگیرد و هر وزارتخانه‌ای که خانه سینما در آن ثبت می‌شود نباید در امور داخلی و فعالیت‌های صنوف دخالت کند.

سینمای ایران در سالی که گذشت با فرازوفرودهای بسیاری مواجه بود که از میان آن‌ها پنج تحول شاخص را می‌توان زمینه‌ساز اتفاقاتی جریان‌ساز در آینده قلمداد کرد.